Idy marcowe
Nie lubię filmów politycznych. Zwykle gdzieś w połowie tracę zainteresowanie, przestaję śledzić wątki i powiązania, co prowadzi do nieuchronnego zgubienia sensu opowiadanej historii. Na „Idy marcowe” poszłam przez przypadek, były
w pakiecie dwóch filmów. Ale wątku nie zgubiłam, a całość obejrzałam z dużym zainteresowaniem.
Jesteśmy w trakcie kampanii prezydenckiej, w której gubernatorowi Mike’owi Morrisowi (George Clooney) wystarczy jedno zwycięstwo w stanie Ohio, by zdobyć nominację demokratów na prezydenta. Jego kampanię prowadzi doświadczony Paul Zara (Phillip Seymour Hoffman), wspierany przez młodego i pełnego ideałów Stephena Meyersa (Ryan Gosling). I właśnie wokół tego ostatniego koncentruje się akcja – jego wyborów, trudnych decyzji, zmierzenia się z tym, co słuszne, właściwe, lojalne… bo przecież nikt nie wierzy, że polityka może być tak kryształowa i szczera jak przedwyborcze hasła.
Mocnymi elementami filmu są świetne aktorstwo, dobry scenariusz i zakończenie, które każdy może sobie sam dopowiedzieć, w zależności od tego, na ile pozostała w nim wiara w ideały, a na ile przejął polityczny cynizm i wyrachowanie.
Idy marcowe – amerykański plakat
Jubileuszowy Newsweek z Leszkiem Balcerowiczem
Polski plakat filmu przypomina okładkę Newsweeka z listopada 2011 roku, zrobioną z prof. Leszkiem Balcerowiczem na 10. rocznicę polskiej edycji pisma.
W jednej z amerykańskich wersji plakatu (bardziej popularny był plakat bezokładkowy) Meyers trzyma Time’a, a nie Newsweeka. Widocznie bardziej politycznie było na rynek polski dać tytuł bliższy lokalnym odbiorcom niż anglojęzyczny Time…
„Idy marcowe” (The Ides of March) reż. George Clooney
Ocena Joan: 7/10