Hobbit: Niezwykła podróż – reż. Peter Jackson
Déjà vu. Nie mogłam się oprzeć temu uczuciu. Oraz zdziwienie, że jednotomowa książka rozciągnięta została na trzy filmowe części, podzielone niemal identycznie jak trylogia „Władcy pierścieni” – wyprawa, przebudzenie zła w postaci smoka, powrót do domu.
Postacie niby inne – tym razem głównym bohaterem jest Bilbo Baggins (Martin Freeman), wuj Froda, który idzie z grupą krasnoludów, ale też pod przewodnictwem Gandalfa. I też typy wśród nich podobne – jest i przystojny król krasnoludów Thorin i równie przystojny Kili (Aidan Turner spokojnie może konkurować z Orlando Bloomem, tym bardziej że obaj specjalizują się w strzelaniu z łuku), spotykamy znane nam wcześniej stwory i osoby, odwiedzamy ponownie piękne Rivendell, miłośnicy Golluma (Andy Serkis) też będą mogli się nim nacieszyć.
Hobbit – amerykański plakat ze wszystkimi krasnoludami
Miło było się znów w tym świecie zanurzyć. Film kręcony był od razu w wersji 3D, podobno w pełni możliwej do docenienia w nielicznych kinach z 48-klatkowymi projektorami. Widziałam w „zwykłym” 3D, do tego z lekko pomazanymi okularami, co zapewne nie pozwoliło mi w pełni jakości obrazu docenić i trochę irytowało. Jest też 2D oraz wersja z dubbingiem, ale mimo całej sympatii do polskich aktorów – wolę oryginalne głosy. W sumie wariantów jest pięć.
Cóż tu więcej powiedzieć – miłośnicy Tolkiena będą zachwyceni. Film piękny wizualnie, rewelacyjny Freeman w roli Bilba, ale pewne sceny (np. początkowa „impreza” u hobbita) trochę przydługie. Może gdyby powstał przed trylogią, odbiór byłby inny, a tak staje się tylko „kolejnym z serii”. Co nie zmienia faktu, że pozostałe dwie części zapewne obejrzę, na pewno w kinie, a jak się uda – w tej 48-klatkowej wersji. Może chociaż mniej porysowane okulary tam mają.
Hobbit: Niezwykła podróż (Hobbit: An Unexpected Journey) – reż. Peter Jackson
Ocena Joan: 8/10